อยู่ทาวน์เฮ้าส์จะให้เงียบสงัดเลยมันคงเป็นไปไมได้อ่ะค่ะ

ระหว่างซ่อมแซม ก็พยายามผูกมิตรกับบ้านรอบ ๆ
แถวนั้น กระทั่งยามและ แม่ค้าขายของ ยิ้มให้บ้าง
ขอโทษเขาบ้าง หากวันนั้นช่างต่อเติมต้องทำเสียงดัง

ใครเดินผ่านหน้าบ้าน เมื่อเขามองมาในบ้าน ก็พยายาม
สบตาและยิ้มให้ ( เป็นนางงามเชียว ) ทักทายได้ก็พยายาม
ทำ  มีคำถามก็หาเรื่องคุย เช่น แถวนี้เราสั่งถังแก๊สที่ไหนคะ
จอดรถเกะกะไหม  เลื่อนให้ได้นะ ขยะมาเก็บวันไหนบ้าง

ปฎิกิริยาตอบรับพอใช้ได้ ยังไม่มีแบบเหวี่ยง ๆ ก็คิดว่า
จะพยายามต่อไปค่ะ

แต่

ก็จะพยายามไม่ทำเสียงดัง   หรือหาวิธีป้องกันให้เสียงเบาลง

เคยอยู่ทาวเฮ้าส์มาก็เข้าใจ   ยังไงก็ต้องเอาใจเขามาใส่ใจเราด้วย

เราเองตอนซื้อบ้านใหม่ก็มีต่อเติม  คนงานก็ร้อยพ่อพันแม่  บ้านตรงข้ามโวยวายซะลั่นว่าคนงานหยาบคาย พูดเสียงดัง เขารำคาญจนต้องเปิดแอร์ตลอดเวลาเพื่อกลบเสียง  เราก็ไปขอโทษเขา  แล้วไปคุยกับผู้รับเหมาให้ช่วยดูแลหน่อย  ยังไ่ม่ได้ย้ายเข้ามาอยู่เลย  เพื่อนบ้านก็เริ่มไม่พอใจแล้ว  แต่ไม่นานงานก็จบ

หลังจากเข้ามาอยู่  เราก็พยายามผูกมิตรค่ะ  ก็ดีขึ้น มีความเป็นมิตรมากขึ้น  แต่ก็ไม่น่าคบหานัก  เพราะเธอช่างนินทา  และติคนนั้น ว่าคนนี้ในซอย  คือเธอไม่ชอบใครเลย  เราก็เลยคบแบบรักษาระยะ  แต่ก็อยู่ได้สงบสุขดีค่ะ

คิดดี ทำดีค่ะ  อย่าไปกังวลมาก  สุดท้ายถ้าเลวร้ายนัก ก็ต่างคนต่างอยู่

เดี๋ยวจับกลุ่มกันไปกันมา เกิิดมีเรื่องนินทากันอีก

โดยเฉพาะ สมาคมแม่บ้านfull time ทั้งหลาย