แฟนเราบอกไปประมาณว่า แก้ให้แน่ๆ แค่ยังไม่ถึงคิวเค้าเข้ามาเพราะต้องรอฝ้า

   น้าของแฟน ที่อยู่ร่วมบ้านกัน ที่รับรู้ปัญหามาตลอดเหลืออดค่ะ ขอคุยสายแทน ใจความที่น้าเล่าให้ฟังอีกทีก็คือประมาณว่า  ขอไฟนี่ทำไมมันยุ่งยากขนาดนี้  ช่วยบอกมาให้ครบๆไปเลยได้ไหม ว่าบ้านหลังนี้ มันยังติดอะไรบ้าง จะได้ให้เพื่อนเค้าไปดำเนินการแทนให้มันจบๆ…

..เพื่อนที่ว่า เป็นสส.ค่ะ (ตรงนี้เราได้แต่ถอนหายใจ)

  ผลคือ พี่แกชะงักไปนิดนึง แล้วก็ย้ำเรื่องที่ว่าต้องแก้สายไฟก่อนเป็นอันดับแรก ถึงจะดำเนินการต่อได้

  วางสายไปประมาณสิบนาที  พี่แกโทรกลับมาหาอี๊.. น้ำเสียงจ๋ามากๆ(อันนี้อี๊เล่า)

"พี่ครับ พวกเอกสารเนี่ย เรียบร้อยหมดแล้วครับ  จริงๆอนุมัติรอแล้วครับ เหลือแค่สายไฟตรงนั้นนี้ดดดดเดียวจริงๆ  
… ช่างไฟทั่วไปเค้าจะเขียมแบบนี้แหละครับ คงกลัวว่าการไฟฟ้าจะตัดสายไฟเค้าไปมั้งครับ  ถ้าเค้าไม่ยอมทำให้ พี่ซื้อสายไฟมาเองก็ได้ครับ เดี๋ยวผมไปทำให้.. ตรงนี้การไฟฟ้าบริการฟรีครับ"

…เรื่องเลขที่บ้านผิด..ไม่ถูกกล่าวแม้แต่น้อย…
เราไปรื้อบิลเก่าๆมาเทียบกับสำเนาใบขอไฟ..  ก็ไม่เห็นมีอะไรผิดซักอย่าง

…อนาถสังคมอย่างบอกไม่ถูกค่ะ..
รู้สึกแย่อยู่เหมือนกัน  ทั้งๆที่บ้านแฟน ก็พยายามทำอะไรให้มันถูกต้องทุกอย่าง
  ญาติที่ทำงานในการไฟฟ้า เค้ามี..แต่ไม่เคยคิดรบกวน  ตัวเค้าก็ไม่อยากส่งเสริม แต่อดไม่ได้ เพราะทุกวันที่เสียเวลา คือความสูญเสียทางธุรกิจของบ้านนี้

แล้วระบบก็บีบให้เค้าเอาตัวรอด ในซักทาง ..

ก่อนหน้านี้แฟนถอดใจ จะยอมจ่ายอยู่แล้วค่ะ  ส่วนตัวเรากะลากแฟนเตรียมเอกสารไปที่การไฟฟ้า..

จบด้วยการเขวี้ยงตอ..ซะงั้น

ขอไว้อาลัยค่ะ

ดูออกเลยว่าเจ้าหน้าที่มีผลประโยชน์แอบแฝง ทีนี้พอรู้ว่าคุณรู้ทันในทางเทคนิค ก็ไปเล่นเรื่องเอกสารแทน ระยะสายไฟที่เผื่อไว้ ไม่มีอะไรมาก มันอ้อมลงไปเข้ามิเตอร์ได้โดยไม่ตึง ทำงานง่าย ขันสายได้แน่น แค่นั้นเองครับ

อิอิ ขำขำ น๊า